ΚΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Στην εποχή της σκλαβιάς...

Από τo "xnewscom"
   

Τα συνδικάτα θα έχουν διαπραγματευτεί το μήκος των αλυσίδων.

Σήμερα η τακτική που χρησιμοποιεί το κράτος είναι η πλύση εγκεφάλου, τα μαγειρέματα του αριθμού των απεργών, του αριθμού των συλλήψεων, των απελάσεων, των διαδηλώσεων.

Σήμερα ο εξευτελισμός της γλώσσας του Κράτους είναι εμφανής σε όλο το εύρος της διεθνοποίησης των “σπαστών” (casseurs): όταν ένας μαθητής θα πετάξει μια πέτρα στους πάνοπλους μπάτσους, είναι ένας σπάστης. Ο αστικός πολιτισμός βρίσκει φυσιολογική τη βία της εκμετάλλευσης, το πέταμα στο δρόμο χιλιάδων μισθωτών, αλλά αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας τη βία των...
 εκμεταλλευομένων που καταστέλλει ανελέητα.

Η πραγματικότητα είναι ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει σπάστες.

Το Κράτος το ξέρει, είναι καιρός να το κατανοήσουμε κι εμείς, να αρνηθούμε αυτού του είδους τους διαχωρισμούς ανάμεσά μας και να οικειοποιηθούμε αυτή τη βία. Η δύναμή μας, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη εάν ξεκόψουμε μ όλες αυτές τις άχρηστες προκαταλήψεις, γύρω από την υπεράσπιση της εθνικής οικονομίας. Κάτω ο σεβασμός στην ιδιωτική ιδιοκτησία! Κάτω η εργασία!

Αν η οικονομία τους είναι σε κρίση ας τα τινάξει!

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ

Το πρωινό της 1ης Νοεμβρίου κινούμασταν στην περιοχή του Παγκρατίου για να δράσουμε στα πλαίσια της καμπάνιας για διεθνή αλληλεγγύη που είχε αποφασίσει η οργάνωση μαςμαζί με το σύντροφο και αδερφό Παν. Αργυρού. Λόγω, όμως, της αστυνομικής περιέργειας μιας υπαλλήλου ταχυμεταφορών, κάποιων προσωπικών λάθος χειρισμών και την περικύκλωση μας από τα γουρούνια της ομάδας ΔΙΑΣ και άλλες αστυνομικές δυνάμεις που απέκλεισαν την περιοχή, δεν υπήρξαν πολλά περιθώρια επιλογών και καταλήξαμε στο κτίριο της ΓΑΔΑ στον όροφο της αντιτρομοκρατικής. Παρότι η αναγνώριση μου ήταν άμεση, αφού ένας από τους διευθυντές κάποιου τμήματος περιχαρής εν μέσω κλωτσιών και μπουνιών τη στιγμή που καθόμουν σε στάση καθήλωσης φώναζε «ο Μάκης είναι», αρνήθηκα να δηλώσω τα στοιχεία μου για τις πρώτες ώρες, με την ελπίδα να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος για τη διευκόλυνση των συντρόφων μου. Αρνηθήκαμε τη λήψη αποτυπωμάτων, φωτογραφιών, dna και γενικά αρνηθήκαμε να υπογράψουμε οτιδήποτε ή να βοηθήσουμε στο ελάχιστο αυτά τα γουρούνια, τηρώντας την αυτονόητη στάση που πρέπει να έχει κάθε επαναστάτης.

Αντάρτες των πόλεων και ποινικοί στην Ιταλία της δεκαετίας του ΄70 ― και οι αναφορές της ελληνικής Σέχτας Επαναστατών στους ιταλικούς ΝΑΡ

Μιλάνο, via De Amicis, 14 Μαΐου 1977. Διαδηλωτής πυροβολεί.

Ο Δημήτρης Δεληολάνης, δημοσιογράφος και συγγραφέας με έδρα τη Ρώμη, αναλύει τις σχέσεις των Ιταλών ανταρτών πόλεων με τους ποινικούς στη δεκαετία του ’70 στην Ιταλία, και τις πιθανές αναφορές της ελληνικής Σέχτας Επαναστατών στην παράδοση των ιταλικών Ενοπλων Επαναστατικών Πυρήνων εκείνης της εποχής.
Το κείμενο γράφτηκε για να δημοσιευτεί στο περιοδικό “Τετράδια”, που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Προδημοσιεύεται στο politicon.gr, κατόπιν παραχώρησης του συγγραφέα.
O τίτλος, οι μεσότιτλοι, οι υπερδεσμοί παραπομπών και η εικονογράφηση είναι του politicon.gr.

"Επανάσταση σημαίνει μια νέα τάξη πραγμάτων"

Εκπληκτική επιτυχία σημείωσε η διάλεξη του Σλάβοϊ Ζίζεκ στο ΕΜΠ, την Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010, με θέμα "Ζώντας στην εποχή των τεράτων- Η κρίση, η Ευρώπη, ο Κομμουνισμός". Επί τρεις ώρες, περίου δύο χιλιάδες άνθρωποι άκουσαν και συζήτησαν με τον Σλοβένο φιλόσοφο καίρια ζητήματα που αφορούν την κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της πολυπολιτισμικότητας, τη σύγχρονη δικτατορία των ειδικών και την επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της κριτικής σκέψης, τη συστημική βία και το νόημα της κοινωνικής επανάστασης, ως διεργασίας που δεν αρνείται απλώς το υπάρχον, αλλά θεμελιώνει μια νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων.

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

"Αν θέλει κάποιος σήμερα ν'ανοίξει μια επικερδή επιχείρηση, ας κατασκευάζει λαιμητόμους"

Με την παραπάνω φράση αμερικάνος δημοσιογράφος περιγράφει το μέγεθος της κοινωνικής οργής στις ΗΠΑ. Είναι η πρώτη φορά ιστορικά, που το σύνολο του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου βράζει απο οργή και αγανάκτηση για τους κυβερνώντες, για τους υπαίτιους της κρίσης αυτής, οι οποίοι οχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμια τους και να αυξάνουν τα κέρδη τους. Βράζει απο οργή για τη φτώχεια που εξαπλώνεται, για την περιθωριοποίηση όλο και ευρύτερων στρωμάτων, για την αδικία, καθώς οι εξουσιαστές απαιτούν να θυσιαστούν οι λαοί για να αντιμετωπιστεί η κρίση.

Αυτή η οργή εκδηλώνεται τους τελευταίους μήνες με όλο και μεγαλύτερη σφοδρότητα, σε όλη την Ευρώπη. Στη μια ευρωπαική πόλη μετά την άλλη , εκατομμύρια ανθρώπων κατεβαίνουν στους δρόμους, με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή, για να εκδηλώσουν την αντίθεση τους στη σκληρή νεοφιλελεύθερη επίθεση που οι κυβερνώντες εξαπολύουν εναντίον των κοινωνικών και εργασιακών κατακτημένων.

Στη Γαλλία, με αιχμή την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, στην Αγγλία με αιχμή το εκπαιδευτικό ζήτημα, στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, οι διαδηλώσεις μετατρέπονται σε εξεγέρσεις. Η μια εξέγερση τροφοδοτεί την εκδήλωση μιας άλλης και σταδιακά σε όλη την Ευρώπη αναμένεται η μεγάλη κοινωνική ανάφλεξη. Η φράση "ή εμείς ή αυτοί" γίνεται όλο και περισσότερο κοινή συνείδηση και θα γίνει το σύνθημα που θα καθορίσει την έκβαση των επόμενων μεγαλύτερων εξεγέρσεων.